چهارشنبه, ۶ شهریور ۱۳۹۲، ۱۰:۱۳ ب.ظ
پژوهش صرفی 12: ثمره اختلاف در تشخیص حروف اصلی و زائد
واژه «هُدنا» در آیه شریفه "وَ اکْتُبْ لَنا فی هذِهِ الدُّنْیا حَسَنَةً وَ فِی الْآخِرَةِ إِنَّا هُدْنا إِلَیْک# (اعراف، 156) که اگر از ریشه «هَدَی یَهدِی» باشد؛ یعنی «هدایت شدیم» و اگر از ریشه «هَادَ یَهُودُ» باشد، به معنای «بازگشتیم، توبه کردیم، سکون و آرامش یافتیم.» خواهد بود. بر این اساس، این آیه به دو گونه ترجمه و تفسیر شده است؛ بعضی مفسّران و مترجمان آن را به معنای هدایت گرفته[1] و گفتهاند که این، سخنی است که موسی, از زبان قوم خود میگوید؛ زیرا آن بزرگوار گناهکار نبود تا بخواهد توبه کند[2] و در مقابل برخی به معنای بازگشت و توبه دانستهاند.[3]
